درمان سرطان با فسیل دایناسورها نت واش: دانشمندان با کشف بافت های نرم در یک فسیل دایناسور، دریچه ای به طرف ریشه های مولکولی سرطان می گشایند. به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، دانشمندان «دانشگاه آنگلیا راسکین»(ARU) و «امپریال کالج لندن»(Imperial) با استفاده از فناوری پیشرفته «پروتئین های باستانی»(paleoproteomic )، ساختارهایی شبیه به گلبول های قرمز را در یک فسیل دایناسور کشف کردند. این فسیل دایناسور، ممکنست امید تازه ای را در تحقیقات سرطان به دانشمندان بدهد. به نقل از آی ای، این فسیل متعلق به یک دایناسور گیاه خوار نوک اردکی است که حدود ۶۶ تا ۷۰ میلیون سال پیش در منطقه ای که امروزه رومانی نامیده می شود، زندگی می کرد. این یافته ها این احتمال را مطرح می کنند که تومورهای باستانی می توانند به کشف منشأ مولکولی سرطان کمک کرده و راهنمای درمان های آینده باشند. رازهای سلول های باستانی ایده این مطالعه در سال ۲۰۱۶، زمانی که پروفسور «جاستین استبینگ»(Justin Stebbing) متخصص سرطان شناسی در «ARU»، مقاله ای درباره ی یک فسیل دایناسور با توموری در آرواره اش خواند، شکل گرفت. این تومور موسوم به «آملوبلاستوما»(ameloblastoma) است و یک تومور خوش خیم است که در انسان نیز رخ می دهد. این تومور کنجکاوی درباره ی شباهت های مولکولی بین سرطان های باستانی و مدرن را برانگیخت. یک تیم چند رشته ای متشکل از دکتر «بیانکاستلا سرزر»(Biancastella Cereser) و پروفسور «پرمود چاندراسینگه»(Pramodh Chandrasinghe)، این فسیل را به دست آورده و بررسی دقیق آنرا شروع کردند. دکتر «سرزر» می گوید: ما آنرا به اینجا برگرداندیم و با یک مته بسیار ریز، آنرا سوراخ کردیم. این تیم با استفاده از یک میکروسکوپ بسیار پیشرفته، ساختارهایی را شناسایی کرد که شبیه به گلبول های قرمز در استخوان فسیل بودند. «استبینگ» تصریح کرد: فسیل ها بیشتر جهت بررسی ساختارهای سخت مانند صدف و استخوان مفید بودند، اما حال می دانیم که اگر بخواهیم به بلوک های سازنده حیات یا سرطان نگاه نماییم، می توانیم بافت های نرم را نیز ببینیم. ما در حقیقت می توانیم گوشت سرطان را ببینیم. این شواهد باستانی فرصتی نادر برای مطالعه عوامل محیطی طولانی مدت عرضه می کند که ممکنست سرطان را در طول میلیونها سال شکل داده باشند. این یافته ها این احتمال را می افزایند که بافت های نرم و اجزای سلولی بیش از آن چه قبلاً تصور می شد در بقایای باستانی حفظ شده باشند. عمر طولانی پروتئین ها دانشمندان اعتقاد دارند که با شناسایی پروتئین ها و نشانگرهای زیستی حفظ شده، می توانند به بینش هایی در مورد بیماری هایی که موجودات ماقبل تاریخ را تحت تأثیر قرار داده اند، همچون سرطان دست یابند و بر درمان های آینده برای انسان تأثیر بگذارند. «استبینگ» اظهار داشت: پروتئین ها خصوصاً آنهائیکه در بافت هایی مانند استخوان یافت می شوند، پایدارتر از دی ان ای هستند و کمتر در معرض تخریب و آلودگی قرار می گیرند. این امر آنها را به مشخصه های ایده آلی برای مطالعه بیماریهای باستانی همچون سرطان در نمونه های باستان شناسی مبدل می کند. در صورتیکه فرهنگ عامه اغلب تصور می کند که می توان با استخراج دی ان ای دایناسورها، این موجودات را باردیگر زنده کرد، «استبینگ» صراحتا اضافه کرد: ما نمی توانیم دی ان ای را از فسیل استخراج نماییم، برای اینکه در طی زمان و هوازدگی تجزیه شده است، اما ما پروتئین هایی را در بافت های نرم پیدا کردیم که می توانند در طی زمان زنده بمانند. این تیم معتقد می باشد که مطالعه سرطان در چنین موجودات باستانی می تواند به دانشمندان در درک نقش محیط زیست در سرطان کمک نماید و در نهایت به درمان های بهتر برای انسان منجر شود. دانشمندان همین طور بر اهمیت صیانت از فسیل ها تاکید می کنند و خواهان هماهنگی کوشش های طولانی مدت برای صیانت از فسیل ها بمنظور اطمینان از دسترسی آنها در آینده به نمونه هایی که برای تحقیقات مولکولی پیشرفته مناسب هستند، شدند. این مطالعه در مجله Biology انتشار یافته است. منبع: نت واش 1404/03/10 08:02:15 5.0 / 5 36 تگهای خبر: آلودگی , فناوری , متخصص , محیط زیست این پست نت واش را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط مازوت و ازن نفس اصفهان را تنگ کرد گلودرد و تلخی دهان اثر آلاینده هاست اجرای ضوابط محیط زیست در استانها باید با جدیت دنبال شود کشف محموله بزرگ قاچاق حیات وحش در تهران صدمه پذیری ۷۵ درصدی ساختمان های تهران در مقابل زلزله نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش نظرتان درباره ی این مطلب نت واش نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۲