رئیس مركز ارتباطات IPCC در گفتگو با مهر:

دیر بجنبیم رویارویی با تغییر اقلیم ناممكن می گردد

دیر بجنبیم رویارویی با تغییر اقلیم ناممكن می گردد نت واش: رئیس مركز ارتباطات هیات بین الدولی تغییر اقلیم IPCC اظهار داشت: تغییر اقلیم در مرزها متوقف نمی ماند و همه كشورها نسبت به آن صدمه پذیرند. اگر زود اقدام نكنیم كار دشوارتر و به تدریج ناممكن خواهد شد.



خبرگزاری مهر، گروه جامعه: تغییر اقلیم به مثابه چالشی جهانی نمایندگان ۱۹۵ كشور جهان را در سال ۲۰۱۵ گرد هم آورد تا به آنچه ذیل چارچوب پیمان نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) پیمان پاریس نام گرفت برای رویارویی با این چالش هم پیمان شوند. با این همه چه این تعهد جهانی و چه اصل مبحث تغییر اقلیم، همچنان مبحث بحث و درگیری است. در این باره با جاناتان لین رئیس مركز ارتباطات هیات بین الدولی تغییر اقلیم IPCC كه برای حضور در نشست اطلاع رسانی و آموزشی این هیات به تهران آمده بود گفتگو كردیم.
گزارش های هیئت بین الدولی تغییر اقلیم IPCC چگونه به مردم و دولت ها كمك می نماید با تغییر اقلیم مبارزه كنند؟
گزارش های هیئت بین الدولی تغییر اقلیم IPCC عموما سیاست گذاران را هدف گرفته است. ما هنگام نوشتن، مردم، كارشناسان عادی و شهروندان را بعنوان مخاطب در نظر نمی گیریم. با در نظر داشتن این موضوع، می دانیم كه همه به مبحث تغییر اقلیم علاقه دارند و می خواهند بدانند ما چه می گوییم و حتی دولت ها به ما می گویند باید كاری نماییم كه غیرمتخصصان هم كارمان را ساده تر بفهمند و بدین سان بتوانند با مردم ارتباط بگیرند.
این برای ما چالش بزرگی است زیرا نمی خواهیم مفاد علمی پیچیده را ساده سازی و آغشته نماییم. بنابراین با متخصصان ارتباطات همكاری می نماییم كه به مردم كمك كنند این یافته ها را بهتر درك كنند.
هیئت بین الدولی تغییر اقلیم IPCC به مردم نمی گوید چه باید بكنند. تحقیقات ما با سیاست گذاری بیشتر مرتبط می باشد تا تجویزی، ازاین رو ما قرار نیست به مردم بگوییم با هواپیما پرواز نكنید یا گوشت نخورید و مواردی از این دست. مردم می توانند شواهد را در گزارش های ما ببیند و نتیجه گیری خودشان را بر مبنای آن شواهد علمی داشته باشند. درواقع یكی از مسائلی كه در گزارش ها به دنبال آن هستیم همین است كه چه چیزهایی به مردم برای تغییر رفتار انگیزه می دهد. تلاش می نماییم بفهمیم چه چیزی به مردم برای تصمیم گیری و تغییر رفتار انگیزه می دهد.
هیئت بین الدولی تغییر اقلیم IPCC مشخصاً به دولت ایران چگونه كمك می نماید تا تغییر اقلیم را به مردم نشان بدهد؟
ما به هیچ دولتی بیش از دیگران كمك نمی نماییم. اما باید بگویم نكته ویژه در گزارش هیئت بین الدولی تغییر اقلیم IPCC آن است كه سیاست گذاران و دانشمندان را كنار هم می آورد. بدین سان سیاست گذاران كه عضوی از دولت هستند خودشان به دنبال گزارش ها هستند و همان ها هستند كه دامنه وسیع گزارش ها را تعیین می كنند و می گویند اگر دانشمندان گزارشی را برای ما می نویسند آن را محترم خواهیم شمرد، سپس دانشمندان گزارشی را تهیه می كنند و سرانجام دو گروه كنار هم می آیند تا خلاصه ای را برای تصمیم سازان فراهم نمایند و مطمئن شوند كه این خلاصه كه دستور كار بالادستی به حساب می آید بازتاب خوب، روشن و مفهومی از گزارش است، چیزی كه دولت ها می توانند با آن كار كنند و در نتیجه گزارش ها بسیار قدرتمند خواهند بود چون كه مورد تأیید سیاست گذاران و جامعه علمی هستند.
ایران بعنوان بخشی از این فرایند یكی از دولت هایی است كه گزارش را می خواهد و آن را تأیید می كند ازاین رو فرض ما این است كه گزارش برای ایران كاربردی و مفید می باشد. افزون بر این ما دانشمندان ایرانی زادی داشته ایم كه روی گزارش كار كرده اند و در گروه پیشین ما كه گزارش پنجم را تولید كردند چند عضو ما از ایران بودند.
دولت ایران هم تردیدهای خویش را برای ماندن در توافق نامه پاریس یا خروج از آن دارد. چنین تصمیمی چگونه بر وضعیت محیط زیست كشور تأثیر خواهد گذاشت؟
اقلیم پدیده ای جهانی است و در مرزها متوقف نمی ماند. همه كشورها نسبت به تغییر اقلیم صدمه پذیرند و تا همین جا هم آثار تغییر اقلیم را در همه كشورها دیده ایم. ازاین رو ایران اشتیاق جدی به حل این مساله دارد و این مساله ای است كه تنها با همكاری جامعه جهانی حل شدنی است و هر كشوری به همكاری در این زمینه علاقه دارد.
این را هم باید اضافه كنم كه رویارویی با تغییر اقلیم تنها یك چالش نیست و فرصت هم هست. برای مثال بخش ترابری یا تولید انرژی و مصرف سوخت كه مشكلاتی برای اقلیم تولید می كنند برای سلامتی عموم هم مشكل آفرین هستند. ازاین رو این جزو علایق دولت هاست كه صرفنظر از تأثیر این بخش ها بر اقلیم، با این مساله مقابله كنند. سیاستی كه نه فقط منافع اقتصادی را به دنبال خواهد داشت بلكه تأثیرات مثبتی را برای رفاه اجتماعی هم به دنبال دارد.
مثال های دیگری هم هست. در كوشش برای سازگاری با تغییر اقلیم فرصت های كارآفرینی جدیدی فراهم می گردد و مشاغل تازه ای در اقتصاد سبز تولید می گردد. ازاین رو مبحث فقط هزینه كردن پول برای رویارویی با تغییر اقلیم نیست و منافعی را هم همراه دارد. ضمن اینكه اگر كاری نكنید با هزینه های بیشتری مواجه خواهید شد. ازاین رو دست روی دست گذاشتن نمی تواند جزو گزینه ها باشد.
نقش رسانه ها در رویارویی با تغییر اقلیم چیست؟
فكر می كنم تغییر اقلیم چیز بسیار مهمی است كه روی همه اثر می گذارد و توان صدمه های بزرگی را دارد. سران پیشین سازمان ملل متحد گفته اند كه تغییر اقلیم بزرگترین چالش پیش روی بشریت است. ازاین رو چنین موضوعی برای نوشتن جالب است و رسانه هم می تواند نقش مهمی در آگاه كردن مردم از مساله و حتی عرضه پیشنهاد داشته باشند. گمان می كنم كه رسانه باید بسیار هوشمند باشد، شما نمی تواند فقط داده های علمی عرضه كنید، مردم علاقه ای به خواندن این چیزها یا اخبار همایش های دولتی نخواهند داشت. شما باید راهی پیدا كنید كه این مساله را با زندگی روزمره مرتبط كنید و در این باره صحبت كنید كه تغییر اقلیم چگونه تا همین جا هم بر زندگی افراد خاص مثل كشاورزان و ماهیگیران و حتی مغازه داران تأثیر گذاشته است؛ اینكه چگونه سالمندان از افزایش دمای عمومی رنج می برند و اینكه چگونه بیمارستان ها با بیماری های جدیدی رو به رو شده اند، و مثال های مشخصی از آنچه كه رخ می دهد و اینكه مردم چگونه خویش را با شرایط تازه سازگار می كنند.
رسانه می تواند همان گونه كه درباره مسائلی كه مردم به علت تغییر اقلیم با آن درگیر شده اند می نویسد، گزارش های مثبتی هم كار كند از اینكه چگونه جوامع مختلف كنار هم آمدند و مردم را نجات دادند.
به نظر شما آیا موفق می شویم تأثیرات منفی تغییر اقلیم را طی پنجاه تا صد سال آینده خنثی كنیم؟
این چیزی است كه گزارش آخر ما گفت و فكر می كنم می توانیم این كار را بكنیم و گزینه انجام این كار را داریم و این بسته به انتخاب خود ماست. وقتی می گویم «ما» منظورم جامعه جهانی است. زمان زیادی نداریم و اگر زود اقدام نكنیم كار دشوارتر و دشوارتر و به تدریج ناممكن خواهد شد.
تغییر اقلیم یك نقطه عطف دارد. اگر همین امروز مصرف سوخت های فسیلی را متوقف نماییم هم تغییر اقلیم ادامه خواهد یافت به خاطر آنچه كه در گذشته كرده ایم. اكنون این امكان را داریم كه خودمان را با آن سازگار نماییم اما اگر كار نكنیم و اجازه بدهیم ادامه پیدا كند به جایی خواهیم رسید كه دیگر نمی توانیم سازگار شویم و وقتی كه دیگر نتوانی خودت را سازگار كنی تنها گزینه رنج است.

1397/04/02
22:55:13
5.0 / 5
4734
تگهای خبر: تولید , دولت
این پست نت واش را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۹ بعلاوه ۳
نت واش : کارواش اینترنتی

نت واش

کارواش در محل

کارواش netwash.ir - تمام حقوق سایت نت واش محفوظ است