تلسکوپ فضایی هابل و دستاوردهای آن برای ستاره شناسی نت واش: «تلسکوپ فضایی هابل» که به دور زمین می چرخد، نحوه نگرش ستاره شناسان و عموم مردم را به جهان تغییر داده است. هابل با ثبت بیش از 1.4 میلیون مشاهدات و ارایه داده برای بیش از 16 هزار مقاله علمی، فراتر از حد انتظار ظاهر شده است. به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، ایده ساخت «تلسکوپ فضایی هابل» نخستین بار در دهه ۱۹۴۰ عنوان شد، اما در دهه ۱۹۷۰ بود که این پروژه شتاب گرفت. ناسا توسعه تلسکوپ فضایی هابل را در اواخر دهه ۱۹۷۰ شروع کرد و عاقبت بعد از چندین تاخیر، هابل در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد. پرتاب تلسکوپ فضایی هابل یک لحظه تاریخی برای ستاره شناسی بود برای اینکه به دانشمندان امکان می داد تا جهان را به روش هایی مطالعه کنند که پیش تر نا ممکن بود. هابل به اندازه یک اتوبوس بزرگ است و وزن آن به اندازه دو فیل بالغ می رسد. هابل با سرعت حدود پنج مایل در ثانیه به دور زمین حرکت می کند. تلسکوپ فضایی هابل یک فناوری پیشرفته است که از سال ۱۹۹۰ به دور زمین می چرخد. این تلسکوپ در ارتفاع ۳۴۷ مایلی از سطح زمین قرار دارد و هر ۹۷ دقیقه یک دفعه به دور سیاره می چرخد. قطر آینه آن ۲.۴ متر است که به آن امکان می دهد تا عکسهایی را با وضوح بالا از کهکشان ها، ستاره ها و سیاره های دور دست بگیرد. این تلسکوپ به تجهیزات گوناگونی مجهز شده است که به دانشمندان امکان می دهند تا ترکیب، دما و سایر خاصیت های مهم اجرام آسمانی را مطالعه کنند. تلسکوپ هابل با گرفتن نور از اجرام دوردست کیهان کار می کند. نور از آینه وارد تلسکوپ می شود و روی دوربین یا تجهیزات دیگر متمرکز می شود. سپس تجهیزات تلسکوپ، نور را برای تعیین کردن ترکیب، دما و سایر خاصیت ها تحلیل می کنند. همچنین، هابل به سیستمی مجهز است که به آن امکان می دهد تا فوکوس و موقعیت خودرا تنظیم کند. این خاصیت مهمست برای اینکه به دانشمندان امکان می دهد تا تصاویر واضحی را از اجرام دوردست بگیرند. توانایی تلسکوپ در تنظیم موقعیت خود به آن امکان می دهد تا اجرام را در زوایای مختلف ببیند و اطلاعات ارزشمندی را در مورد ساختار و ترکیب آنها عرضه نماید. تلسکوپ فضایی هابل در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد.هابل از سیاره ها، ستاره ها و کهکشان ها عکس می گیرد. این تلسکوپ، تولد ستاره ها و مردن آنها را دیده است. هابل کهکشان هایی را دیده است که تریلیون ها مایل دورتر از زمین هستند. همچنین، هابل شاهد برخورد قطعات دنباله دار با گازهای بالای سیاره مشتری بوده است. مخلوط گازهایی که یک سیاره را احاطه کرده اند، جو آنرا می سازند. جو زمین تغییر می کند و جلوی ساطع شدن قسمتی از نور رسیده از فضا را می گیرد. هابل بر فراز زمین و جو آن به اطراف پرواز می کند یا به دور آن می چرخد. بنابراین، می تواند فضا را بهتر از تلسکوپ های روی زمین ببیند. هابل از دوربین دیجیتال استفاده می نماید که مانند تلفن همراه عکس می گیرد. سپس هابل با بهره گیری از امواج رادیویی، عکس ها را از فضا به زمین می فرستد. هابل به افتخار «ادوین پاول هابل»(Edwin Powell Hubble) ستاره شناس آمریکایی نامگذاری شده است که در اوایل دهه ۱۹۰۰، اکتشافات مهمی را در مورد کیهان انجام داد. این دانشمند ثابت کرد تعدادی از سحابی های بیضی شکل در آسمان، کهکشان هایی هستند که در فاصله ای بسیار دور از کهکشان ما قرار دارند. ادوین پاول هابل منبع: netwash.ir 1403/01/02 15:32:11 5.0 / 5 183 تگهای خبر: اتوبوس , پرواز , فناوری , قطعات این پست نت واش را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط در سال 2023 بیشتر از 80 درصد مخاطرات هواشناسی سیل و توفان بود ناسا 6 ماموریت را جهت بررسی تغییرات اقلیمی زمین انتخاب کرد چین برای ارسال 3 فضانورد به مدار آماده می شود پایان تلخ و شیرین ۶۴ سال فعالیت و ۳۸۹ پرواز نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۵ بعلاوه ۵