سرنوشت خرس های آبی مسافر ماه چه شد؟

نت واش: خرس های آبی ای که سال ۲۰۱۹ به همراه یک کاوشگر فضایی روی ماه فرود آمدند، توانایی لازم را برای تحمل شرایط ناملایم آب وهوایی دارند؛ اما برخی دانشمندان معتقدند این موجودات احتمالاً از شرایط ماه جان سالم به در نبرده اند.

به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، بیشتر از پنج سال پیش در روز ۲۲ فوریه ۲۰۱۹، یک کاوشگر فضایی بدون سرنشین در مدار اطراف ماه قرار گرفت. این کاوشگر معروف به «برشیت»(Beresheet) نخستین فضاپیمای خصوصی بود که یک فرود نرم را روی ماه انجام داد. در بین محموله های کاوشگر، «خرس های آبی»(Tardigrade) هم وجود داشتند که به علت توانایی زنده ماندن در خشن ترین شرایط آب وهوایی شهرت دارند.
به نقل از اسپیس، این مأموریت از همان ابتدا با مشکل روبه رو شد چونکه دوربین های ردیاب ستاره که برای تعیین جهت کاوشگر و کنترل درست موتورهای آن طراحی شده بودند، صدمه دیدند. محدودیت های بودجه، یک طرح ساده تر را تحمیل کرده بودند و باآنکه مرکز فرماندهی می توانست بعضی از مشکلات را حل کند اما وضعیت در روز فرود که ۱۱ آوریل بود، پیچیده تر شد.
در راه رسیدن به ماه، کاوشگر با سرعت زیاد درحال حرکت بود و برای فرود نرم باید سرعت آن کاهش می یافت. هنگام مانور ترمز، ژیروسکوپ از کار افتاد و موتور اولیه را متوقف کرد. در ارتفاع ۱۵۰ متری، برشیت همچنان با سرعت ۵۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کرد. این سرعت بسیار بیش تر از آن بود که کاوشگر بموقع متوقف شود. برخورد کاوشگر با ماه شدید بود. کاوشگر متلاشی گردید و بقایای آن در فاصله حدود ۱۰۰ متری پراکنده شدند. «مدارگرد شناسایی ماه»(LRO) ناسا در ۲۲ آوریل از این منطقه عکسبرداری کرد و اطلاعات فرود را در اختیار دانشمندان قرار داد.

حیواناتی که می توانند هر شرایطی را تحمل کنند
با عنایت به سرنوشت کاوشگر، تکلیف خرس های آبی که همراه با آن درحال حرکت بودند، چه شد؟ با عنایت به توانایی های قابل توجه خرس های آبی برای زنده ماندن در موقعیت هایی که حدودا هر حیوان دیگری را از بین می برند، آیا آنها می توانند ماه را آلوده کنند؟ آیا امکان دارد که خرس های آبی بتوانند خویش را در آنجا تکثیر کنند و در آن ساکن شوند؟
خرس های آبی، حیوانات میکروسکوپی هستند که طول آنها کمتر از یک میلی متر است. آنها دارای نورون ها، یک دهان در پایان خرطوم جمع شونده، روده حاوی میکروبیوتا و چهار جفت پای غیر مفصلی هستند که به پنجه ختم می شوند. بیشتر خرس های آبی، دو چشم دارند و اجداد آنها با بندپایان مانند حشرات و عنکبوتیان مشترک است.
بیشتر خرس های آبی در محیط های آبی زندگی می کنند اما میتوان آنها را در هر محیطی حتی محیط های شهری یافت. «امانوئل دلاگوت»(Emmanuelle Delagoutte) پژوهشگر «مرکز ملی پژوهش های علمی فرانسه»(CNRS)، خرس های آبی را در خزه ها و گلسنگ های پارک «باغ گیاهان»(Jardin des Plantes) در پاریس جمع آوری می کند. خرس های آبی برای فعال بودن، تغذیه کردن از ریزجلبک ها، به حرکت درآمدن، پرورش یافتن و تکثیر شدن باید بوسیله ی یک لایه آب احاطه شوند. آنها از طریق جفت گیری یا بکرزایی و حتی در حالت شبه نرمادگی تولید مثل می کنند. زندگی فعال یک خرس آبی بین سه تا ۳۰ ماه است.

خرس های آبی به علت توانایی مقاومت کردن در مقابل شرایطی که نه روی زمین و نه روی ماه وجود دارد، مشهور هستند. آنها می توانند متابولیسم خویش را با از دست دادن ۹۵ درصد از آب بدن متوقف کنند. بعضی از گونه های خرس آبی، نوعی قند به نام «ترهالوز»(Trehalose) را تولید می کنند که عملکرد ضدیخ را دارد. برخی دیگر، پروتئین هایی را تولید می کنند که تصور می شود ترکیبات سلولی را با یک شبکه آمورف ترکیب می کنند. این شبکه، مقاومت و محافظت را برای همه سلول ها فراهم می آورد.
در طول کم آبی، بدن خرس آبی می تواند تا نصف اندازه طبیعی خود کوچک شود. پاها ناپدید می شوند و فقط پنجه ها قابل مشاهده می مانند. این حالت که بعنوان «نهان زیوی»(Cryptobiosis) شناخته می شود، تا زمانی ادامه خواهد یافت که شرایط به منظور زندگی فعال باردیگر مساعد شود.
خرس های آبی با عنایت به گونه خود، زمان کمتر یا بیشتری را برای کم آبی دارند و همه نمونه های یک گونه موفق نمی شوند تا به زندگی فعال بازگردند. گونه های بزرگسال خرس آبی با قابلیت تحمل کم آبی، برای چند دقیقه در دمای منفی ۲۷۲ درجه سلسیوس یا بالای ۱۵۰ درجه سلسیوس و برای بلندمدت، در معرض دوزهای بالای پرتوهای گاما به میزان ۱۰۰۰ یا ۴۴۰۰ گری زنده می مانند. در مقایسه باید توجه داشت که دوز ۱۰ گری برای انسان کشنده است و ۴۰ تا ۵۰ هزار گری، همه انواع مواد را استریل می کند. با این حال، دوز تشعشع هر چقدر باشد، تخم های دیرگرم را از بین می برد. علاوه بر این، حفاظت عرضه شده توسط نهان زیوی همیشه واضح نیست.

زندگی قمری
چه اتفاقی برای خرس های آبی فرودآمده روی ماه رخ داده است؟ آیا هیچ یک از آنها هنوز زنده هستند؟ آیا زیر رگولیت ماه که عمق آن از چند متر تا چند ده متر متغیر است، مدفون شده اند؟
اول از همه، آنها احیانا از برخورد جان سالم به در برده اند. بررسی های آزمایشگاهی نشان داده اند نمونه های یخ زده یک گونه از خرس آبی معروف به «هیپسیبیوس دوژاردینی»(Hypsibius dujardini) که با سرعت ۳۰۰۰ کیلومتر در ساعت در خلاء حرکت می کرده اند، وقتی به شن ها کوبیده شدند، صدمه مرگباری دیدند. با این حال، آنها از برخوردهای با سرعت ۲۶۰۰ کیلومتر در ساعت یا کمتر جان سالم به در بردند و فرود سخت آنها روی ماه، بسیار کندتر بود.
سطح ماه در مقابل ذرات خورشیدی و پرتوهای کیهانی، بخصوص پرتوهای گاما محافظت نمی شود اما خرس های آبی در چنین شرایطی هم می توانند مقاومت کنند. «روبرت ویمر شواینروبر»(Robert Wimmer-Schweingruber) استاد «دانشگاه کیل»(University of Kiel) در آلمان و گروهش دریافتند دوز پرتوهای گاما که به سطح ماه برخورد می کنند، در مقایسه با دوزهای ذکر شده در بالا، دائمی اما کم بوده اند. قرار گرفتن به مدت ۱۰ سال در معرض پرتوهای گامای ماه، با دوز حدود یک گری مطابقت دارد.
بعد از آن، مبحث زندگی روی ماه مطرح می شود. خرس های آبی باید در مقابل کمبود آب و همچنین، دماهای بین منفی ۱۷۰ تا منفی ۱۹۰ درجه سلسیوس در طول شب قمری و ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه سلسیوس در روز مقاومت کنند. یک روز یا شب قمری مدت زیادی طول می کشد و فقط کمی کمتر از ۱۵ روز زمینی است. کاوشگر برشیت برای مقاومت کردن در مقابل چنین شرایطی طراحی نشده بود و حتی اگر سقوط نمی کرد، بعد از چند روز زمینی همه فعالیتهای آن متوقف می شدند.
با وجود تحمل بالا، خرس های آبی نمی توانند بر کمبود آب مایع، اکسیژن و ریزجلبک ها غلبه کنند. در صورت نبودن این موارد، آنها هیچگاه نمی توانند باردیگر فعال شوند؛ چه رسد به اینکه باردیگر تولید مثل کنند. بنابراین، سکونت آنها روی ماه غیر ممکن است.
«متیو سیلک»(Matthew Silk) بوم شناس «دانشگاه ادینبرو»(University of Edinburgh) تصریح کرد: با این حال، نمونه های غیرفعال در خاک ماه هستند و حضور آنها، پرسش های اخلاقی را بوجود می آورد. علاوه بر این، در زمانیکه اکتشافات فضایی در همه جهات درحال انجام شدن هستند، آلوده کردن سیارات دیگر می تواند به این مفهوم باشد که ما فرصت کشف حیات فرازمینی را از دست خواهیم داد.

منبع: netwash.ir

1402/12/15

08:16:50

5.0 / 5

247

تگهای خبر: آب , بودجه , تولید , هوا

این پست نت واش را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۲ بعلاوه ۱