گفتگوی مجله مهر با كوچك ترین فعال محیط زیستی ایران؛

لقب پسر سبز طبیعت ایران را دوست دارم

ابوالفضل سر و زبان خوبی دارد. وقتی درباره طبیعت حرف می زند این خوش زبانی چند برابر می شود و تو را با خودش همراه می کند. امروز با او و مادرش درباره علائق محیط زیستی و مسیر تربیتی او حرف زدیم.

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله – جواد شیخ الاسلامی: «پسر سبز طبیعت ایران». این لقبی است که ابوالفضل را با آن می شناسند. ابوالفضل جغتایی نوجوان ۱۳ ساله مشهدی که کوچک ترین فعال محیط زیستی کشور ما شمرده می شود و با علاقه و تسلطی که به مسائل محیط زیستی و حیوانات دارد، یکی دو سالی هست که اسمش روی زبان ها افتاده است. ابوالفضل با اشتیاق منحصر به فردی درباره حیوانات حرف می زند و با سن کمی که دارد توانسته خیلی از نوجوانان کشورمان را به طبیعت علاقه مند کند. با ابوالفضل و مادرش درباره علاقه اش به طبیعت حرف زدیم.

از چه زمانی فهمیدی به محیط زیست، طبیعت و حیوانات علاقه مند هستی؟
حدوداً چهار ساله بودم که با دیدن یک کارتون به اژدهاها علاقه مند شدم و به همین واسطه با دایناسورها هم آشنا شدم. دایناسورها موجودات شگفت انگیزی بودند و من همان موقع کلی اطلاعات در موردشان کسب کردم. دایناسورها هم مثل اژدهاها بودند، با این تفاوت که واقعی بودند. موقعی که با دایناسورها آشنا شدم، آنقدر در موردشان اطلاعات کسب کردم که تعجب همه دور و بری ها را برانگیخته بودم. از پنج سالگی علاقه ام به دایناسورها آغاز شد و تا حدود ده سالگی ادامه داشت. مثلا اسامی دایناسورها را که خیلی هم اسامی سختی و کلمات پیچیده ای دارند، حفظ بودم و بلد بودم. به غیر از اسم درباره همه آنها اطلاعات داشتم. مدام درحال کتاب خواندن درباره دایناسورها بودم و هرچیزی درباره آنها می دانستم. این برای اطرافیان جالب بود که من چطور با این سن کم هم اسم شان را درست تلفظ می کنم و هم درباره قد و وزن و دوران حیات و … آنها اطلاعات داشتم. ده ساله بودم که کم کم به حیوانات امروزی علاقه پیدا کردم و از همان موقع تصمیم گرفتم جانورشناس بشوم.

می توانی اسم چند تا از آنها را بگویی؟!
بله. البته الآن تخصص قبل را ندارم! چون بسیاری از آنها را فراموش کردم ولی یادم است که آن زمان خیلی به آلاساروس علاقه داشتم. آلاساروس یکی از دایناسورهای گوشتخوار دوران ژوراسیک است. یا مثلا گونه دیگری که خیلی دوست داشتم سارولوفوس بود که روی سرش چیزی مثل کلاهخود داشت. وقتی درباره این دایناسورها حرف می زدم برای دیگران جذاب بود.

چه چیزی سبب شد که تو در آن علاقه سطحی نمانی و یک نگاه جدی تر به طبیعت و حیوانات پیدا کنی؟
بیشترین چیزی که من مدیونش هستم، از کتاب ها و منابع اطلاعاتی است که از بچگی تا امروز آنها را خواندم و هرچه اطلاعات دارم از آن طریق به دست آوردم. همواره تلاش کردم تا جایی که می توانم کتاب بخوانم و خیلی به کتاب علاقه مند هستم. در کنارش هم مستند می بینم، مقالات خوب و علمی را می خوانم، رفتن به طبیعت هم سبب شد خیلی چیزها را به صورت میدانی یاد بگیرم.

نقش پدر و مادرت در این علاقه چه بود؟
مادرم هیچوقت من را مجبور نکرد که تو باید این کاره بشوی. گذاشت که من علاقه خودم را پیگیری بکنم و در علاقه ای که داشتم خیلی به من کمک کرد. همراه من شد، وقتی خودم سواد نداشتم برایم کتاب خواند و کتاب های مختلف تهیه کرد. همین الآن هم مثل یک مشاور در کنار من هست و همیشه کمکم می کند. بابا هم همواره رفیق و یار طبیعت گردی من بوده است. هر وقت طبیعت می روم همراهم است و من واقعاً از هردوی آنها بابت این حمایت همیشگی شان ممنونم.

می دانی تا حالا چقدر برائت کتاب خریده اند یا در این راه چقدر برائت هزینه کرده اند؟
خرج زیاد و عجیب غریبی نبوده است، ولی واقعاً برای من کتاب زیاد خریده اند. کتابخانه من پر از کتاب است و یک مقداری از کتاب ها را خارج از کتابخانه گذاشته ایم. اغلب کتاب ها هم علمی و درباره حیات وحش هستند. البته امکان دارد کتاب های داستانی هم باشد، ولی نود درصدشان درباره حیات وحش هستند. ضمن این که بسیاری از کتاب هایی که خواندم را از کتابخانه ها می گرفتیم و می خواندم. برخی از کتاب ها را هم هدیه گرفته ام.

مطالعه ات روزانه است؟ چقدر مطالعه می کنی؟
الان به خاطر درس ها و مشغله های بیشتری که دارم یک مقدار فرصت کتاب خواندن کمتر شده است، ولی باز هم تلاش می کنم تا جایی که می توانم کتاب بخوانم و به اطلاعاتم اضافه کنم. حالا که بزرگ تر شدم، می توانم در کنار محیط بانان و فعالان محیط زیست طبیعت گردی کنم و اطلاعاتی که از این مسیر به دست آوردم، خیلی به من کمک کرده است.

فیلمی از تو در صفحه اینستاگرامت هست که خیلی دیده شد. در آن فیلم به خاطر دیدن صحنه شکار یک شکارچی گریه می کنی و از شکارچیان می خواهی که این کار را نکنند. ماجرای آن چه بود؟
آن فیلم مال دو سال پیش بود. آن موقع پوستم نازک تر بود و حساس تر بودم. الآن پوست کلفت شدم و سخت تر اشکم درمی آید. ولی آن موقع خیلی اذیت شدم و وقتی کسی را دیدم که آنهمه شکار کرده و تصاویر شکارش را هم منتشر نموده است خیلی حالم گرفته شد. الآن قوی تر شدم و تلاش می کنم با راهکارهای اصولی و به صورت منطقی با این مسائل روبرو شوم و به جای حساسیت و گریه، برایشان چاره پیدا بکنم.

تو در برنامه های مختلف تلویزیونی شرکت کردی و در برخی از آنها مجری بودی. به نظر خودت توانسته ای بین بچه های هم سن و سال خودت تأثیری بگذاری و توجه آنها را به محیط زیست جلب کنی؟
بله. بسیاری از دوستان من به حیات وحش علاقه مند شده اند. مثلا الآن دیگر بعید میدانم کسی از دوستانم حیوانی را اذیت بکند. بسیاری از بچه ها که یا در صفحه اینستاگرامم هستند یا برنامه تلویزیونی ام را دیده اند ابراز شادمانی می کنند و می گویند که ما هم می خواهیم جانورشناس شویم. این خیلی به من روحیه می دهد. خیلی خوشحال می شوم وقتی که فکر می کنم تعداد زیادی از بچه های نسل جدید در مسیری که در آینده خواهیم رفت همراه من هستند. این برایم خیلی جالب است.

چرا اینقدر طبیعت را دوست داری و نگرانش هستی؟
اینکه من حیات وحش را دوست دارم، تنها مختص به من نیست. من فکر می کنم همه ما طبیعت را دوست داریم. هرکسی که انسانیت داشته باشد حیوانات را دوست دارد. دلیل نگرانی ام برای طبیعت و حیوانات هم این است که دوست ندارم این موجودات دوست داشتنی از بین بروند. وقتی یک زیستگاه از بین می رود، همه حیوانات و انسان ها از آن صدمه می بینند. با تخریب یک منطقه خیلی از گونه های حیوانی و گیاهی و جانوری، حتی موجودات میکروسکوپبی، نابود می شوند و این وحشتناک است. با از میان رفتن این حیوانات و گونه ها نخستین آسیبش به خود ما انسان ها می رسد. به همین خاطر حفاظت از طبیعت حفاظت از خود انسان و آینده بشریت است.

فعالان محیط زیست و مردم تو را با عنوان «پسر سبز طبیعت ایران» می شناسند. این لقب چطور روی تو گذاشته شد؟
پسر سبز طبیعت ایران لقبی است که خودم خیلی دوستش دارم. باآنکه این لقبی است که من و مامان از همان ابتدای فعالیت در بیو صفحه اینستاگرامم نوشتیم. دوست داشتیم لقبی داشته باشیم که دیگران هم من را با آن بشناسند. لقب خیلی دلی بود و بعد که مردم من را شناختند و به من لطف داشتند، آنها هم من را با همین اسم خطاب می کنند. من این لقب را خیلی دوست دارم و فکر می کنم کلی انرژی مثبت با خودش دارد.

کنار سیسمونی ابوالفضل کتاب گذاشته بودم
زهره قدیمی، مادر ابوالفضل جغتایی، خودش یک علاقه مند محیط زیست است. خانم قدیمی می گوید از بچگی اهل صرفه جو بوده است. روی مصرف برق حساس بوده، اگر شیر آبی چکه می کرده، نمی توانسته است بی خیال از کنارش بگذرد و از این حساسیت ها. با این همه، از وقتی برای ابوالفضل توی فضای مجازی صفحه باز کرده اند، توانسته است اطلاعات محیط زیستی اش را افزایش دهد. به خاطر همین است که حالا پسماندشان را در خانه مدیریت می کند و آشغال کمتری هم تولید می کنند. خودش می گوید: «توی خانه، زباله ها را تفکیک، و تا حد امکان خشک می کنم که به صورت تر وارد طبیعت نشود، چون برای محیط زیست فاجعه می شود. حتی توی خانه کمپوست درست می نماییم و برای گلدان ها از همان استفاده می کنیم».
از خانم مادر ابوالفضل می پرسم «چه شد که ابوالفضل در این راه افتاد؟ شاید تجربه شما به دیگر پدر و مادرها هم کمک کند». جواب می دهد: حمایت من بیشتر به دوران کودکی ابوالفضل و تا یک سال پیش برمی گردد. از وقتی که ابوالفضل سفرها و طبیعت گردی های خودش را شروع کرده، بیشتر با پدرش همراه می باشد که می توانند پا به پای هم پیش بروند. درباره تربیت ابوالفضل این را هم باید بگویم که من هیچوقت هیچ ذهنیتی برای بچه ام نداشتم و نگفتم که او باید دکتر بشود. نه من نه پدرش از پیش تعیین نکردیم که مقرر است چکاره شود.
خانم قدیمی درباره نقش کتاب در تربیت و علاقه ابوالفضل به طبیعت می گوید: چون خودم از بچگی به کتاب علاقه داشتم، حتی پیش از تولد ابوالفضل وقتی کتابی مناسب بچه ها می دیدم برایش می خریدم. این کتاب ها در خانه ما بودند تا ابوالفضل به دنیا آمد. شاید برایتان جالب باشد که در کنار اسباب بازی ها و سیسمونی که برای ابوالفضل آماده کرده بودیم، کتاب هم بود. کتاب برای من خیلی مهم بود و دوست داشتم بچه ام کتابخوان باشد. به خاطر همین از بچگی جلوی دست او کتاب و تصویر می گذاشتم. هشت نه ماهه که بود کتاب ها و تصاویرشان را به او نشان می دادم، برایش قصه می گفتم و او را با کتاب بزرگ کردم. اینها بود تا آن زمان که دیدیم دارد به حیوانات علاقه مند می شود. همانطور که خودش گفت شروع این قصه با دیدن اژدها در یک کارتون بود. من هم رفتم از بازار دو تا اژدهای اسباب بازی تهیه کردم و به او توضیح دادم که اینها موجودات خیالی هستند. دقیق یادم نیست چطور به دایناسور رسیدیم ولی فکر می کنم به خاطر شباهتی است که بین اژدها و دایناسورها وجود دارد. یادم است نخستین کتابی که برایش گرفته یکسری عکس با تعدادی عدد و رقم درباره دایناسورها بود. من آنقدر این کتاب را برای ابوالفضل خوانده بودم که حال خودم از آن کتاب بهم خورده بود! اما ابوالفضل دوست داشت بخوانم و من هم می خواندم. اینها گذشت تا زمانی که به مدرسه رفت و خودش خواندن و نوشت یاد گرفت. از اینجا به بعد حمایت ما به این سمت رفت که کتاب های مناسب برایش تهیه نماییم و بخریم. اگر می توانستیم کتاب را بخریم که می خریدیم، اگر قیمت کتاب بالا بود تلاش می کردم از توی کتابخانه ها پیدا کنم. من همزمان ابوالفضل را در سه تا کتابخانه ثبت نام کرده بودم، او را به کتابخانه می بردم، کتاب ها را نگاه می کرد، انتخاب می کرد و از کتابخانه قرض می گرفتیم. یادم است یکبار کتاب مرجعی را می خواست که نمی شد از کتابخانه خارجش کرد. متصدی کتابخانه وقتی اشتیاق ابوالفضل را دید خودش کتاب را آورد و اجازه داد با مسئولیت خودش آنرا به خانه ببریم. الآن هم یکسری از کتاب ها را برای ابوالفضل هدیه می فرستند. خدا را شکر حالا منابع راحتتر به دستش می رسد.
او درباره نگرانی هایش هم می گوید: یک عده در فامیل هستند که می گویند این شغل درآمد و آینده شغلی ندارد. چرا دروغ بگویم؟ من هم بعنوان مادر گاهی مردد می شوم که آیا این مسیر به درد آینده شغلی اش می خورد یا نه؟ ولی خودم را این طور راضی می کنم که اگر علاقه اش این است حتما می تواند در آن موفق شود و حتما به رفاه مالی هم می رسد. اگر یک روزی تصمیم بگیرد و بگوید که مامان من دیگر دوست ندارم جانورشناس شوم، می خواهم فلان رشته را دنبال کنم، من و پدرش باز هم پشتش هستیم.
بعضی از کارشناسان و فعالان محیط زیست معتقدند کودک باید کودکی کند و اگر دوست داریم فرزندمان به طبیعت علاقه مند باشد، راهش نشان دادن زیبایی های طبیعت را به کودکان است. این در صورتی است که ابوالفضل در کنار شور و شوق کودکانه ای که دارد، استرس ها و نگرانی های زیادی در ارتباط با طبیعت هم دارد. مادر ابوالفضل درباره این نقد پاسخ می دهد: وقتی بچه ای بالاتر از سن خودش می فهمد و پیش می رود، باید او را درک کرد. وقتی ابوالفضل خودش فهم و درک دارد، صفحه اینستاگرام دارد و اخبار و اطلاعات را می بیند، نمی تواند بگوید من این خبر خوب را بخوانم و آن خبر بد را نخوانم. به نظر من این شدنی نیست. ولی اگر نگرانی این عزیزان درباره این است که آیا ابوالفضل کودکی می کند یا نه، باید بگویم که بله، اساسا همچنین است. منتها چون مخاطبین ابوالفضل را فقط از راه صفحه یا برنامه های علمی تلویزیون می شناسند فکر می کنند او بچگی نمی نماید. من به جهت اینکه این نگاه برطرف شود گاهی اوقات از او فیلم هایی در اینستاگرام منتشر می کنم تا مردم ببینند که وی در کنار این دغدغه ها بسیار بچه شاد و پر انرژی و اصطلاحاً شیطونی است.

منبع: نت واش

1400/10/25

14:51:38

5.0 / 5

524

تگهای خبر: آب , بازار , برق , تولید

این پست نت واش را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۶ بعلاوه ۳